Geeske Fabriek-Bouwknecht

Geeske werd geboren op 4 maart 1935 in het Friese Donkerbroek. Ze groeide op in een tijd waarin hard werken en saamhorigheid vanzelfsprekend waren. In haar jeugd zat ze vol energie en ondernemingslust, wat terug te zien was in haar hobby's. Zo speelde ze met veel plezier mandoline, een instrument dat haar vrolijke karakter perfect weerspiegelde. Maar ook op het sportveld stond ze haar mannetje. Als korfbalster liet ze zien dat ze niet alleen een zachtaardige kant had, maar ook een sterke, vastberaden vrouw was die wist wat ze wilde. Deze mix van zachtheid en kracht zou haar hele leven kenmerken.

Na de lagere school vervolgde Geeske haar opleiding aan de huishoudschool in Allardsoog. Hier leerde ze alles over het runnen van een huishouden, vaardigheden die ze later in haar eigen gezin met veel liefde zou toepassen. Haar eerste baantjes waren als boerenmeid en huishoudelijke hulp, waar ze haar handen uit de mouwen stak en altijd een helpende hand bood. Later, bij het naaiatelier van Douma en Wolf, kon ze haar creativiteit de vrije loop laten. Maar haar grootste passie was toch wel haar eigen familie, de zorg voor haar dierbaren en het creëren van een warm en liefdevol thuis.

Geeske en Jan Fabriek, een naam die onlosmakelijk verbonden is met die van Geeske. Samen bouwden ze een leven op, een gezin en een thuis waar iedereen welkom was. Geeske stond altijd voor haar man, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen klaar. Ze had een onuitputtelijke bron van liefde en geduld, en wist altijd een luisterend oor te bieden. Haar grootste geluk vond ze in het samenzijn met haar familie, of het nu tijdens een gezellige verjaardag was of een vakantie vol avonturen. Deze momenten waren voor haar het allerbelangrijkste.

Breien en haken waren Geeske’s grote passies. Met naald en draad creëerde ze de prachtigste truien, mutsen en sjaals. Elk item was doordrenkt met liefde en zorg, en velen van ons koesteren nog steeds een van haar handgemaakte creaties. Ze zong graag, met een stem die warmte en vrolijkheid uitstraalde. Maar ze hield bovenal van het leven zelf. Feestjes en vakanties waren voor haar de ultieme manier om te genieten, om te lachen en te dansen. Ze was de vrolijke noot op elk feest, degene die iedereen aan het lachen maakte met haar aanstekelijke humor.

Geeske was niet alleen vrolijk, ze was ook buitengewoon sterk. Vooral in de laatste fase van haar leven, toen haar lichaam haar langzaam in de steek liet, bleef haar geest onverminderd veerkrachtig. Ze klaagde nooit. Wat er ook gebeurde, ze bleef vriendelijk, optimistisch en vol humor. Deze innerlijke kracht, die weerspiegeld werd in haar glimlach en haar ogen, was een inspiratie voor iedereen die haar kende. Ze accepteerde haar lot met gratie en waardigheid, en bleef tot het einde toe de Geeske die we allemaal kenden en liefhadden.

Haar humor was een van haar meest bijzondere eigenschappen. Een aparte, droge humor die haar hielp om zelfs de zwaarste momenten te relativeren. Deze humor is een kostbaar geschenk dat ze heeft doorgegeven aan haar kinderen en kleinkinderen. Het is een levende herinnering aan haar, een manier om haar vrolijke geest levend te houden. In elk gezin van de Fabriek-familie is er wel een stukje van Geeske's humor te vinden, een lach die de echo is van haar eigen onbetaalbare lach.

"Amazing Grace" was een lied dat heel belangrijk voor haar was. Een lied vol hoop, genade en troost. Het weerspiegelt haar geloof en haar innerlijke rust, het gevoel van dankbaarheid voor het leven dat ze had geleefd. Het lied is een symbool van haar reis, van de moeilijke tijden en de vreugdevolle momenten, en van de onvoorwaardelijke genade die haar hele leven heeft begeleid.

Op 3 juli 2014, op 79-jarige leeftijd, nam Geeske afscheid van dit leven. Maar haar verhaal eindigt hier niet. Haar nalatenschap leeft voort in de harten van iedereen die haar heeft gekend. In de breiwerken, in de lach, in de humor, in de vrolijkheid. Ze leerde ons dat het leven, ondanks alle moeilijkheden, een feest is dat gevierd moet worden. En dat is precies wat we zullen blijven doen. We zullen ons haar herinneren als de vrouw die de donkere wolken wist te verjagen met haar zonnetje van warmte en liefde, en die ons de levensles gaf dat humor, zelfs in de moeilijkste tijden, de beste medicijn is.

Geeske Fabriek-Bouwknecht, geboren in Donkerbroek, een vrouw van het platteland, een moeder en grootmoeder in hart en nieren. Ze heeft het leven geleefd zoals het bedoeld is: met een lach, met liefde en met oneindige veerkracht. Haar verhaal is een verhaal van hoop, van genade en van een onverwoestbare geest. Een verhaal dat ons eraan herinnert dat we, ook al is ze er niet meer, haar lach in elke zonnestraal en haar warmte in elke omhelzing kunnen vinden. Haar leven was een feest, en het is aan ons om die viering voort te zetten.